แหวนโบราณ ของคุณอู๊ด
วิลักษณ์ ศรีป่าซาง / เรื่อง
วรเชนท์ คำภีระ / ภาพ
ดนัย ศิริกาญจนากุล / ดูแลตัวอักษร

คุณอู๊ด (อชิรวัตติ์ ศิริสุธาวัฒน์) บุรุษช่างศิลป์จากรั้วเพาะช่าง ติดต่อผ่านคุณหนึ่ง ธรรมสิริ นายช่างหุ้มพลาสติกมือเอกร่วมยุคสมัย มาถึงเรา

ว่าวันนี้ มีเรื่องจะมารบกวน ขอเข้าไปแอ่วหาหน่อยเน้อ นัดกับคุณเชน เชียงใหม่ และคุณตี้ ล้านนา ว่าเวลาบ่าย 2 ที่เฮือนเจียงลือ

เรารู้จักคุณอุ๊ดมานานเนิ่น เขาเป็นศิลปินแต่งตัวมีสไตล์ ลูกปัดเอย สร้อยเอย แหวนเอย ล้วนสำแดงตัวตน แต่พบกันวันนี้ เขาปราศจากสิ่งที่กล่าวมา

ทั้ง 4 ท่านมาหาเราด้วยมีเหตุ เป็นเหตุที่อธิบายตามหลักวิทยาศาสตร์ไม่ได้ ทุกอย่างดูจริงจัง 4 ท่านนั่งรับฟัง คุณอู๊ดเป็นคนเล่า เราผู้เฒ่าเมาม่วนกับเรื่องลึกลับ

“อาจารย์ครับ ผมมาวันนี้ เพื่อมอบแหวนวงนี้ให้อาจารย์เก็บรักษาไว้ครับ”

เราแปลกใจ เราเห็นแหวนวงนี้เมื่อ 6 ปีที่แล้ว คุณอุ๊ดเคยมาขอความเห็นว่า เป็นของยุคไหน อย่างไร

แหวนโบราณสัมฤทธิ์เปียกทองหนา ๆ แก้วแสงเป็นของเก่ามากับตัวเรือน สร้างตามขนบนิยมอย่างโบราณ รูปทรงและสัดส่วนคล้ายของขุดจากฝั่งพม่า แต่ส่วนมากเป็นทองบาง ๆ หุ้มโลหะหรือผง

วงใหญ่เกินสตรีจะสวม รูปร่างองอาจเหมาะแก่บุรุษห้าวหาญสวมใส่ งดงามในรูปทรง เชิงช่างประณีตศิลป์ แก้วแสง ยังสดใสล้ำลึก

คุณเต้ แห่งสยามโบราณ วินิจฉัยงานชิ้นนี้ว่า น่าจะมีอายุอยู่ในราว พุทธศตวรรษที่ 22 นั่นก็ร่วมยุคต้นพม่าครองเมืองเชียงใหม่ คือเมื่อ 400 กว่าปีผ่านมาแล้ว

คุณอุ๊ดเล่าถึงที่มาว่า ถูกค้นพบเมื่อปี พ.ศ.2514 ขณะสร้างโรงแรมเชียงอินทร์ ย่านไนท์บาร์ซา คนงานหนุ่มผู้หนึ่งพบแหวนติดมากับมูลดิน

จะเป็นเรื่องแปลกประการใดไม่ทราบได้ เพียงแว้บหนึ่งที่แก้วเขียวต้องแสงตะวัน กระจ่างจับตาวินาทีนั้น ผู้พบจึงได้ครอบครองและรักษาสืบมา

จนล่วงกาลมาสู่ ปี พ.ศ. 2555 ก่อนผู้ถือครองจะละสังขาร ท่านมอบแหวนวงนี้ ให้คุณอุ๊ดรับภาระครองสืบมา

มีอยู่หลายหนที่เปลี่ยนผู้ดูแล แต่ท้ายที่สุดก็หวนคืนมาทุกครั้ง ด้วยเหตุผลลึกลับเกินจะเล่าให้คนเชื่อตาม แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เพราะความเจ็บป่วย และประสบการณ์ประหลาดลึก ซึ่งแม้แต่คุณเชน ผู้เป็นพยานในการมอบในครั้งนี้ก็เคยประสพเหตุ

เราเองรู้ด้วยสำนึกว่า คงไม่อาจรับภาระถือครองสืบต่อได้ มิใช่หวาดหวั่นต่ออาถรรพณ์หลายหลาก แต่เพราะค่าแห่งน้ำใจนั้น เราไม่อาจรับไว้ได้

เราจึงบอกกับคุณอู๊ดว่า ให้เรายืมจัดแสดงไว้ที่ห้องเครื่องรางจะดีไหม ต่อเมื่อต้องการนำกลับหรือให้ผู้ใดสืบแทนก็มารับคืนได้

หรือเนิ่นนานไป งานโบราณชิ้นนี้ก็หาได้เป็นของเราไม่ ควรเป็นสมบัติของหน้าหมู่ เพื่อเป็นต้นแบบความรู้สึกอันดีงาม ความมีน้ำใจ หรือเป็นแรงบันดาลใจให้ยุวชนที่ได้พบเห็น นำไปเป็นต้นแบบสืบสานงานช่าง

เรายอมือสา ไหว้ทิพย์เทพเทวาอันรักษาแหวนวิเศษนี้ด้วยใจซื่อ

ว่าต่อแต่นี้ขอท่านจุ่งลดฤทธีนานาที่ปรากฏ ขอทิพย์เทพเทวาอันรักษาแหวนวงนี้ จุ่งสถิตสำราญเปล่งงามอยู่ในเรือนใจของผู้ได้พบเห็น ขอให้เป็นเกสรม้อนแก่นตาแก่นใจทุกผู้ทุกนาม

ขออำนาจฤทธีที่เคยสำแดง แปลงเป็นอวยสิริสุขร่มเย็นแด่ผู้ได้พบเห็น นับแต่นี้ต่อไป เทอญ.