เหลือเชื่อ แมลงภู่
วิลักษณ์ ศรีป่าซาง / เรื่อง
(ขอบคุณเจ้าของภาพ และเจ้าของแมลงภู่)

“เอวัมเม สุตัง เอกัง สมยังฯ” ครั้งหนึ่ง ข้าพเจ้าได้สดับมาดังนี้ ส่วนว่าผู้เล่าจะเป็นใครก็เติมเอาเองก็แล้วกัน เราไม่มีร้านขายแมลง ขอทำหน้าที่นำมาเล่าสู่ก็แล้วกัน

เชื่อเถอะว่า ใครมีแมลงภู่ไม้แกะ งาแกะ ต้องพาลพบแมลงภู่ตัวเป็น ๆ มาสำแดงให้เห็นเฉพาะหน้า หรือไม่ก็พบร่างสิ้นชีวาโดยบังเอิญ ไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง

คุณหญิงทมยันตี (วิมล ศิริไพบูลย์-ศิลปินแห่งชาติ) เล่าไว้ในคำนิยมหนังสือ "คง เข้ม ข่าม ขลัง เครื่องรางล้านนา" ว่า

ท่านนั่งเขียนหนังสือในห้องแอร์ปิดกระจก พลันมีแมลงบินหึ่งมาชนหู แล้วบินไปชนกระจก ได้ยินเสียงถนัดถนี่ เห็นตัวอยู่ แต่หาไม่พบ จึงคลำดูแมลงภู่ที่ห้อยคอ สัมผัสเพียงปรอทยังเคลื่อนอยู่ภายใน

คุณรุ่งชัย ชัยวงศ์ นักค้าเครื่องรางชายแดนเล่าว่า ร้านขายทองในเมืองพม่า และถิ่นไทใหญ่ จะวางแมลงภู่ไว้ในตู้ทอง เชื่อว่าโจรจะไม่ปล้น และกลับใจก่อนลงมือ คนเก็บแมลงภู่ ไว้กับเรือนจะกันภัยทางคุณไสย

บุรูษหนึ่ง กำลังจะไปเรียนปริญญาเอก ยากนักจะผ่านด่านการขอหนังสือเดินทางเข้าประเทศ ไปหลายหนติดโน่นขัดนี่จนจะสิ้นหวัง เขาขอยืมแมลงภู่ไปทำปาฏิหาริย์ จากนางยักษ์ใจเหี้ยมทุก ๆ ครั้งที่ได้พบ วันนั้นนางกลับกวักมือเรียกเข้าไปหาอย่างวาบหวาน และให้ผ่านโดยไม่ซักถามสักคำ

เรื่องค้าที่ดิน เรื่องทวงหนี้ เรื่องส่งใจไปบอกความระลึกถึง ฯลฯ เราเองไม่ใคร่เชื่อว่าจะเป็นไปได้ แต่ก็ช่างเถอะ คำตอบคือ คนมีความสุขประสบผล ชำนะอุปสรรคขวากหนาม ก็ดีใจกับเขาด้วย

นรีงามท่านหนึ่งกำลังจะออกจากบ้านไปทำธุระ แมลงภู่ที่ตั้งบูชาไว้ตรงหิ้งพระ พลัดตกลงมาต่อหน้า คำนึงเหมือนลางบอกเหตุ จึงยังไม่ออกจากบ้าน วานคนอื่นทำธุระแทน คล้อยเวลาไม่ทันไร รถยนต์คันงามของผู้ถูกวาน ประสบอุบัติเหตุอย่างไม่น่าเป็นไปได้ ณ จุดนัดหมาย ดีที่ไม่เป็นอะไรมาก

ที่เล่ามานี้ เราไม่รู้จะโกหกไปทำไม ความจริงที่คนเล่าตื่นเต้นตะลึงลึกกว่านี้ เราดรอปอารมณ์ให้แล้ว เกรงจะว่าเวอร์

ส่วนตัวเรายังมีอีกหลายเรื่อง และหลายครั้ง เอาไว้เมื่อกัน จะกระซิบบอก แต่อย่างไรก็ตาม ฤทธีปาฏิหาริย์ เป็นความเชื่อส่วนตน

อาจารย์เราสอนว่า เครื่องรางคือตัวกลางที่ถูกคัดสรรมาดีแล้ว ตัวเราเองต่างหากทำหน้าที่ขับเคลื่อนพลัง เพราะพลังอยู่ที่ใจเรา เสริมกับวัตถุมงคลที่เราเชื่อมั่น จึงก่อเกิดฤทธีตามมา

เพราะเชื่อว่ามีของดีอยู่กับตัว กำลังใจจึงพูนเพิ่ม ก่อเกิดพลังผลักอย่างหนึ่งให้สำแดงออกในมโนนึก ขับเคลื่อนขุมกำลังใจมหาศาล

เชื่อมั่นว่ามีตัวช่วย เราไม่โดดเดี่ยวลำพัง ใจเราเอิบเปรมมีสติ เหมือนมีเพื่อน มีตัวช่วยในยามคับขัน ให้สมฤทธี

ปู่ครูเราเล่าอีกว่า เข้าดงป่าไม้ ผีสางเสือเยนทำลายขวัญ ความกลัวทำให้หวาดหวั่น เพียงหยิบก้อนหินก้อนหนึ่ง หรือตั้งสติหักกิ่งไม้มาสานเป็นรูปวัว สำทับคาถาวัวธนู ขีดฟ้าเป็นวงแวด พลังความกล้า ความเชื่ออาคมนั้น บันดาลให้เป็นมหาปราการป้องปักรักษา ทั้งใจ ทั้งกาย

ถึงแม้ผู้ครองเครื่องรางจะดีจะชั่ว พลังในตนนั่นแหละคือเครื่องราง แต่ต้องมีตัวกลางส่งผ่าน ตัวกลางดีย่อมดำเนินสะดวก ตัวเราเป็นกุญแจ เครื่องรางเป็นเครื่องยนต์ สตาร์ทเครื่องติด จึงก่อเกิดปาฏิหาริย์

ก็เพราะเรามีความเชื่อ ความเชื่อนั้นจึงมีพลัง

มีดบาดมือเด็ก เราจะให้ไส้ไหลออกมาพร้อมกับน้ำตา หรือให้เขาหยุดร้องไห้แล้วยิ้มรื่น อยู่ที่คำพูด และพลังใจเติมให้ใจเขากล้าหาญมิใช่หรือ ฉันใด คนมีเครื่องรางก็เป็นเช่นนั้น

นี่ เรื่องแมลงภู่ขอต่ออีกตอนได้มั้ย ยังไม่ได้เล่าว่าใครเป็นคนสร้างคนหาของได้มาจากที่ใด เถอะนะ ขออีกตอนนะ.