รักสร้อยประคำ
วิลักษณ์ ศรีป่าซาง / เรื่องและภาพ
ดนัย ศิริกาญจนากุล / ดูแลตัวอักษร

มิใช่นักบวช และยังไม่คิดจะบวช เพราะยังหลงระเริงในโลกิยะหลากหลาย หากแต่เรากลับใจติดคิดถึงหมากนับหรือสร้อยประคำ

พอเห็นปุ๊บ ภาพครูบามหาสังฆะตนบุญองค์ประเสริฐ ผุดพร่างอยู่กลางนัยเนตร ครูบาเจ้าศีลธรรม ครูบาสายปฏิบัติตามภาพอันเก่าแก่ รวมทั้งครูบาใหม่ ๆ ใสปิ๊งทั้งหลาย

อาจเพราะสร้อยประคำเป็นสัญลักษณ์ของผู้ประพฤติดี ปฏิบัติชอบ เราเองไม่ได้ใช้ ได้แต่เก็บออมไว้ไหว้สา บางเส้นผูกห้อยพระเครื่อง แต่ก็ดูเทอะทะใหญ่จนหนักคอ บางเส้นยาวไปถึงหัวเหน่าดูกร่อนงาม ยาวมาก ๆ ก็แสร้งใส่เป็นสร้อยตัวสะหว้ายแล่งให้เก๋ เท่อย่างพระเอกยี่เก

แต่ส่วนมากก็ไม่ได้สวม ครั้นจะใช้จริง ๆ ก็นับไม่เป็น พยายามตั้งสตินับเม็ด ท่องบทอันจำยาก ใจกลับประหวัดไปถึงพริกถึงขิง จะแกงอะไรกินดีนะค่ำนี้ ลูกเลิกเรียนพิเศษละยัง เสียงเมียเรียกหาอย่างนกป้อเฮย สมาธิปลิวไปขอกฟ้า โอกาสเข้าสู่สภาวะเจริญนิ่ง ทำได้แค่ลัดนิ้วมือเดียว

ก็ดีเนาะ อย่างน้อย ยังรู้ว่าเส้นหนึ่งมี 108 เม็ด อันจะหมายถึงใด ๆ ก็แล้วแต่ใจจะตอบคำ บางเส้นมี 100 เม็ด พ่อครูศรีเลา เกษพรหมเล่าว่า สังฆะใดใจเที่ยง นับถึง 100 เม็ดก็หวนกลับมานับต่ออีก 8 ก็ครบเช่นกัน

การนี้ อ.เดช ดารา อาจจะแย้งว่า ควรจะให้ถึง 108 ตามจำนวนสั่งทำ และตามจำนวนเงินที่จ่ายไปแล้วไม่งั้นจะเสียของ (นี่แซว อาจารย์เล่นนะ)

สร้อยประคำเป็นเครื่องประดับแห่งความศรัทธา เห็นคุณแม่อธิการที่นับถือพระเจ้า หรือเจ้าสำนักง้อไบ๊ ใส่แล้วเท่ ส่วนท่านหลวงจีน หรือหัวหน้านักบวชฝ่ายมารในหนังจีน ใช้สร้อยประคำเป็นอาวุธ ฟาดฟัดกันดุเดือด เม็ดกระเด็นกระจายกลายเป็นอาวุธดาวตก

ของเราคงเก็บไว้ไหว้สาดังว่า เพราะเป็นของใช้นักบวช หยิบจับอย่างระวังใจ ได้กลิ่นเหงื่อ กลิ่นไคลคนเฒ่าเจ้าของ เร้าความรู้สึกเหมือนใกล้มหาสังฆะตนบุญ แค่นี้ใจก็สุข สุขที่ใจแท้ ๆ

สร้อยประคำงาจากฝ่ายวัชรยาน เรามีจำนวนหนึ่ง จากพม่าก็งาม สายครูบาวัดพระบาทห้วยต้ม เป็นแก่นลูกหวายเห็นแล้วใจประหวัด นึกถึงบ้านเกิดลำพูนป่าซางบ้านโห้ง หล่งลี้

สร้อยประคำงาม ๆ ราคาแพงมาก ที่เป็นสมุกคลุกรักลงชาด นับเม็ดขาย อย่างสร้อยประคำที่เชื่อกันว่าเป็นของครูบาเจ้าศรีวิชัย ผงสรีพันต้น หม่นเก่าเข้มขลัง แค่ใจนึกถึงท่าน ปากก็ท่องสาธุขึ้นทันใด

สร้อยประคำมักสวมทีละเส้น ใครสวมหลายเส้นพร้อมกันก็พลันแปลก กว่าจะสร้างแต่ละเส้นคงแสนยาก รบราฆ่าฟันกับความคันของยางรัก แล้วลงหางแดงอีกที ความประณีต ความงดงาม สาธุ สาธุ และสาธุ

ใครมีสร้อยประคำงาม ๆ ฉายรูปมาอวดกันอีกทีนะ กลางวัสสาแล้ว ฝนตกซึก ๆ นับลูกประคำทำสมาธิกัน เราเองเขียนไปเขียนมาก็ซ้ำเรื่องซ้ำเส้นเดิม ขอเพิ่มเติมของปิยมิตรนักอ่านบ้าง นะ ท่านนะ .